Δεν θα
χορέψω υπό τα πολεμικά σου
τύμπανα. Δεν θα
δώσω την ψυχή μου ούτε
τα κόκαλά μου στα πολεμικά σου
τύμπανα. Δεν θα
χορέψω στο ρυθμό σου. Ξέρω αυτόν τον ρυθμό.
Είναι άψυχος. Το δέρμα
που χτυπάς μου
είναι οικείο. Ήταν
ζωντανό κάποτε
κυνηγημένο κλεμμένο
τεντωμένο. Δεν θα
χορέψω στον κρουστό
σου πόλεμο. Δεν θ' αναπηδήσω
στριφογυρίσω σπάσω για σένα.
Δεν θα μισήσω για χάρη σου ούτε καν θα σε
μισήσω. Δεν θα
σκοτώσω για χάρη σου. Κυρίως
δεν θα πεθάνω
για χάρη σου. Δεν θα θρηνήσω
τους νεκρούς δολοφονώντας ούτε
αυτοκτονώντας. Δεν θα πάρω το μέρος
σου ούτε θα χορέψω υπό τον ήχο της βόμβας
επειδή όλοι οι άλλοι
χορεύουν. Όλοι μπορούν να κάνουν
λάθος. Η ζωή είναι δικαίωμα όχι
παράπλευρη ή περιστασιακή.
Δεν θα ξεχάσω από πού
κατάγομαι. Θα
φτιάξω τα δικά μου τύμπανα. Θα μαζέψω τους αγαπημένους μου
γύρω τους και το τραγούδι μας θα γίνει
χορός. Το
μουρμουρητό μας θα γίνει χτύπος.
Δεν θα με παίξουν. Δεν
θα δώσω τ' όνομά μου
ούτε τον ρυθμό μου στον δικό σου
χτύπο. Θα χορέψω
και θ' αντισταθώ και θα χορέψω και
θα επιμείνω και θα χορέψω. Το καρδιοχτύπι αυτό είναι
δυνατότερο από
τον θάνατο. Τα πολεμικά σου τύμπανα δεν είναι
δυνατότερα από τούτη την ανάσα.
Η Suheir Hammad είναι Παλαιστίνια ποιήτρια. Αναδημοσιεύω εδώ ένα ποίημα από το αφιέρωμα στο τελευταίο τεύχος (8) του περιοδικού ΤΕΦΛΟΝ http://teflon.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου