* Τα αυτοκίνητα από μπροστά μου. Και προς τις δυο κατευθύνσεις.
* Ο χειμώνας- προς το τέλος του Μάρτη έρχεται η άνοιξη. Σκέφτομαι ότι θα είχε πλάκα μια φορά μετά το Μάρτη να μπει έτσι ξαφνικά ο Οκτώβρης.
* Οι σκέψεις. Ανά πάσα στιγμή και προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Μερικές φορές επιστρέφουν.
* Η δίψα. Αρκεί λίγο δροσερό νεράκι.
* Τα φύλλα και η σκόνη. Προς όποια κατεύθυνση έχει κέφι ο αόρατος Άνεμος.
* Τα λιμάνια κάθε που ξεκινά ένα καινούριο ταξίδι.
* Το φως από την ανατολή προς τη δύση (εκτός αν ατύχησες να είσαι ο Θυέστης)
* Τα όνειρα όταν ξυπνάς (... ή μήπως όχι?)
* Ο χρόνος - βιαστικός όταν θέλεις κι άλλο, νωθρός και κουρασμένος όταν βιάζεσαι (εκτός αν δεν πιστεύεις ότι υπάρχει)
* Η αγωνία - μόλις γίνει αυτό που περιμένεις ή μόλις μάθεις κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται να γίνει.
* Το μαύρο σύννεφο - ώσπου να καθαρίσει ο ουρανός ή ώσπου να βρέξει.
* Τα εντυπωσιακά πλάσματα που τραβάνε μαγικά την προσοχή σου και διαστέλλουν το χώρο γύρω τους.
* Η χαρά. Για να γίνει για λίγο λύπη. Και μετά να ξαναγίνει για λίγο χαρά. Και μετά πάλι λύπη. Και μετά πάλι χαρά.
* Το μαρτύριο του Σίσυφου - μόλις το μοιραστείς.
* Οι ιδέες - προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Είναι αμέτρητες: οι περισσότερες θα πεθάνουν στη διαδρομή προς την πραγμάτωση. Οι λίγες που θα φτάσουν δεν περνάνε πια.
* Τα παπούτσια μου. Με τα πόδια μου μέσα. Τα παπούτσια μου κάνουν υπέροχους κύκλους. Να, έτσι
* Οι πόθοι. Καίγοντας ό,τι περισσεύει.
* Όλα όσα φοβάσαι μην τυχόν και περάσουν. Για να σου μάθουν ότι δεν πρέπει να φοβάσαι. Επιστρέφουν μόνο όταν δε φοβάσαι πια κι όταν δεν τα επιθυμείς πια.
