Βιάζομαι.
Έναν καφέ σε πακέτο.
Μια καφέ, μια ζάχαρη, πλαστικό. Περίπου καφές σε περίπου ποτήρι.
Αλλά είναι βολικό. Ξεγελιέσαι με την καφεϊνη. Ψευτοξυπνάς.
Είναι απαίσιο αυτό που ήπια. Είναι απαίσιο και το ποτήρι αλλά βιάζομαι.
Και το γεύμα. Πρέπει να φάω. Πού διάθεση για μαγείρεμα. Πού χρόνος.
Πακέτο. Περίπου γεύμα σε περίπου πιάτο. Πλαστικό πηρούνι.
Αλλά και πάλι είναι βολικό. Είναι απαίσιο αυτό που έφαγα.
Είναι απαίσιο και το κουτί αλλά δε μπορώ να περιμένω. Βιάζομαι.
Στομάχι χάλια. Πρόλαβα τα περισσότερα από αυτά που έχω να κάνω.
Στο σπίτι στοιβαγμένα πακέτα. Στο αυτοκίνητο στοιβαγμένα ποτήρια.
Ανακύκλωση.
Στομάχι χάλια. Πρόλαβα τις δουλειές μου αλλά πια το σώμα μου σέρνεται.
Χαμένος χρόνος. Χαμένη διάθεση. Ό,τι κέρδισα σε χρόνο με τα πακέτα
εξανεμίζεται. Έρχεται τώρα το σώμα και μου ζητάει το χρόνο πίσω
με το νόμιμο τόκο.
Δεν ξέρω αν πονάει περισσότερο το σώμα ή το μυαλό που μου στέρησε την πολυτέλεια.
Την πολυτέλεια να περιμένω. Να απολαμβάνω. Να μη βιάζομαι και να μην ανυπομονώ. Να το αφουγκράζομαι και να του προσφέρω αυτά που πραγματικά χρειάζεται. Χωρίς να το πολυσκέφτομαι.
Θα προσφέρω στον εαυτό μου λίγη πολυτέλεια.
Το κόστος είναι το ίδιο.
Όχι πια πακέτο και στο σπίτι.
Όχι άλλες ανθρώπινες σχέσεις μια καφέ μια ζάχαρη σε πλαστικό.
