Η Ελεγεία ενός Παράλογου Κόσμου - Ιονέσκο [απόσπασμα]

Μερικές φορές, όταν ξυπνώ στον κόσμο, ο κόσμος μου αποκαλύπτεται σ' όλο του το μεγαλείο, σ' όλη του την υπεροχή. Ένας ψυχίατρος μου έλεγε πως είχε ασθενείς στους οποίους ο κόσμος φαινόταν άσχημος και βρώμικος. Στις χειρότερες στιγμές αγωνίας μου, ο κόσμος δε μου είχε φανεί ποτέ έτσι. Μου φαινόταν πάντοτε θαύμα ομορφιάς, το μόνο θαύμα. Εκείνες τις στιγμές υπέφερα μόνο γιατί είχα αποσπασθεί από αυτόν, γιατί δεν τον άγγιζα, τον ένιωθα απρόσιτο. Τις περισσότερες φορές όμως, η ομορφιά του κόσμου υπήρξε η παρηγοριά μου.

[ο φελλός]

κι είναι, αλήθεια, πολύ δύσκολο να διαλέξω | βρίσκομαι τόσο καιρό στην επιφάνεια | αλλά τίποτε δε μοιάζει να έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον | ας είναι | αφού πρέπει με κάποιο κριτήριο να κάνω κι εγώ την επιλογή μου | ας είναι | θα χαρίσω το πολύτιμο εφτασφράγιστο μυστικό στο φελλό που θα καταφέρει | να φτάσει μόνος του στον πάτο

[ ημέρα #67 ]

blue bars | www.kazuya-akimoto.com

                                      Τα κλειδιά στη

                                      Βροχή

                                      Κι η ομπρέλα που

                                      Στάζει

                                      Ο πιο τρελός

                                      Να ξεκλειδώσει

                                      Το σπίτι

                                      Απόψε

[η οικειότητα]

πρόκειται μάλλον για μια αίσθηση
που σου θυμίζει ότι 
άνθρωποι και καταστάσεις
είναι προεκτάσεις σου, σπίτι σου 

συγγένειες βαθιές
αρκεί ένα δευτερόλεπτο
κι ο άλλος γίνεται οικείος, συμβατός
ευδαιμονικά υπέροχος 

η έκφραση της οικειότητας ποικίλει
ανάλογα με το φορτίο του καθενός
και το στάδιο ανάπτυξής του

είναι, για παράδειγμα, η ντροπαλή οικειότητα
που δεν εκφράζεται μπροστά σε όλο τον κόσμο,
 μετά βίας εκφράζεται στην ίδια την αφορμή της.
ή η κουζουλή οικειότητα, 
που μπορεί να σε κάνει να νιώσεις ξανά τριών χρόνων,
να χοροπηδάς σαν κατσίκι και να κάνεις ανάποδες τούμπες.
είναι και η οικειότητα των σωμάτων, που στην παραμικρή υποψία αφής  δημιουργεί φωτεινές εκρήξεις κάτω από το δέρμα.
ή η φλύαρη οικειότητα, που θέλει να τα μοιραστεί όλα, τώρα
ή η σιωπηλή, που δε χρειάζεται λέξεις κι αισθήσεις

όμορφη συγγένεια η οικειότητα,
μα να προσέχετε τις απομιμήσεις.

για παράδειγμα,
αυτήν την τυπική οικειότητα
που όταν δε μου τη δίνει στα νεύρα
μου φέρνει θλίψη


 

and then I said

however
      
          the pain

                   however 
      
                                  the pleasure

LIFE

HAPPENS

*σώμα

είναι τρίτη βράδυ κι ετοιμάζεται να βγει. το σώμα επιβάλλει την αίσθηση ότι δεν τη χωράει ο τόπος. μπορεί να είναι η κούραση, μπορεί να φταίει ο μάης που έφερε πρόωρα το καλοκαίρι. είναι κι αυτή η ίωση που δε λέει να περάσει, απανωτά μηνύματα από το σώμα της. ανησυχεί για το σώμα της. νιώθει ότι δεν τη χωράει πια. την κουράζει που δεν υπακούει και την κάνει να απορεί αν έκατσε ποτέ να αφουγκραστεί τι της λέει τόσα χρόνια που την κουβαλάει. η αλήθεια είναι ότι σπάνια της είχε δώσει σοβαρή αφορμή να ασχοληθεί μαζί του. μόνο μικρά κρυολογήματα και κάποια μικροπροβλήματα καθώς μεγάλωνε. της άρεσε να τα αποκαλεί "ευκαιρίες να γνωρίσει καλύτερα τον πόνο" και άρχιζε σιγά σιγά να εκτιμά τις περιόδους που αυτός ο "άγνωστος" με τις χίλιες δυο περίπλοκες ασταμάτητες λειτουργίες δεν την ενοχλούσε καθόλου. περίοδοι που οι κινήσεις γίνονταν αβίαστα, που η αφή της αποκάλυπτε την κρυμμένη προοπτική των αντικειμένων, που αφηνόταν να ταξιδεύει κάθε που το σώμα άγγιζε: τη ζεστή άμμο, το κύμα, ένα άλλο σώμα, τον άνεμο. τώρα διανύει μια περίοδο που το σώμα δεν θυμάται να αγγίξει και να προσεγγιστεί. δε θέλει να το σκέφτεται. μόλις σήμερα το πρωί συνειδητοποίησε ότι δεν ξέρει κανέναν τρόπο να το διαχειριστεί και ούτε έχει και ιδέα πώς θα μπορούσε να επιχειρήσει κάτι τέτοιο.

είναι τρίτη βράδυ κι είναι έτοιμη να βγει. ένας άνθρωπος σήμερα το πρωί έχασε τη μάχη με τον καρκίνο. όχι, δεν τον ήξερε προσωπικά. τον είχε γνωρίσει μέσα από τα γραπτά του κι είχε θαυμάσει το θάρρος και τη θέλησή του να περιγράψει την πορεία της υγείας του όσο κι αν δυσκόλευε. την έκανε να νιώθει θαυμασμό αυτή η πράξη. ένας άνθρωπος που γνώριζε σταδιακά τις σκοτεινές πτυχές του σώματός του, χωρίς να το έχει διαλέξει. και που είχε το σθένος να τις επικοινωνήσει. έγραφε για το σώμα του σαν να ήταν κάτι τόσο δικό του και ταυτόχρονα κάτι τόσο ξένο. 


η υγεία του σώματος, η αποδοχή του
δε θέλω να ξαναευχηθώ σε κανέναν υγεία
ο πόνος και η αρρώστια 
μπορεί και να είναι το γιατρικό
κι όχι το πρόβλημα

καλή αντάμωση

ανάσταση*

συναισθήματα
αδρενεργικοί υποδοχείς
ιδέες
πράξεις
νευροδιαβιβαστές σε μικρές ποσότητες
λέξεις
νευρώνες

διαφορά δυναμικού

ερμηνείες

εγώ | εσύ | αυτό
αλλά

την Ανάσταση δεν τη βιώνεις σε δόσεις

[ τα κλειδιά ]

“Τι έχει πραγματικά σημασία στη ζωή, τελικά;”, με ρώτησε.

Βρήκα κάτι να πω για να αποφύγω να απαντήσω ότι δεν έχω ιδέα. Αλλά αυτή ήταν μια ερώτηση από κείνες που δε φεύγουν. Από αυτές που διατυπώνω κι εγώ στον εαυτό μου και την επόμενη στιγμή κάνω ότι δεν άκουσα, ότι ξέχασα τι ρώτησα και συνεχίζω κανονικά την κανονική μου ζωή.

Και κάποιο βράδυ πέφτεις και κοιμάσαι.

Και ξυπνάς σε ένα δωμάτιο σκοτεινό που σου δίνει την οικειότητα του σπιτιού σου. Είναι σκοτεινό. Οι τοίχοι είναι γεμάτοι: βιβλία, εισιτήρια από ταξίδια, εικόνες, φωτογραφίες ανθρώπων που γνώρισες.

Ακούς κλειδιά στην πόρτα. Κάποιος ανοίγει. Πετάγεσαι τρομαγμένος να δεις ποιος μπορεί να ανοίγει το σπίτι σου. Και έντρομος διαπιστώνεις ότι εκεί όπου ακούς τα κλειδιά δεν υπάρχει πόρτα. Παραπατάς και κάθεσαι να συνεφέρεις. Τα κλειδιά συνεχίζουν να προσπαθούν να ανοίξουν μια πόρτα που δεν υπάρχει.

Δεν υπάρχει πόρτα! Κανείς δε μπορεί να έχει κλειδιά για μια πόρτα που δεν υπάρχει! Ηρέμησε..

Κι αν η πόρτα δεν υπάρχει, πώς μπήκα;;

Κι αν η πόρτα δεν υπάρχει, από πού θα βγω;;;

Συνεχίζεις ν' ακούς τα κλειδιά, αλλά το θέμα δεν είναι πια τα κλειδιά.

Από πού μπήκες; Κι από πού θα βγεις;

Το σπίτι είναι σκοτεινό. Τα δωμάτια το ένα δίπλα στο άλλο, γεμάτοι οι τοίχοι: βιβλία, εισιτήρια από ταξίδια, εικόνες, φωτογραφίες ανθρώπων που γνώρισες. Πολλά δωμάτια. Γεμάτα από σένα. Το σπίτι σου. Κι ήρθε η ώρα να μάθεις ότι δεν έχει πόρτα. Δεν μπήκες. Εδώ ήσουν πάντα. Δεν θα βγεις. Εδώ είναι το σπίτι σου. Κι όποιος κι αν προσπαθούσε να μπει με τα κλειδιά δεν θα μπει γιατί δεν υπάρχει πόρτα!

Ξαφνικά όλα βγάζουν νόημα. Υπέροχα. Είμαι εδώ μέσα πάντα και θα μείνω εδώ μέσα πάντα. Μόνος. Αυτό έχει πραγματικά σημασία στη ζωή, τελικά; Αυτό..;

Ετούτο το δωμάτιο δεν είναι τόσο γεμάτο όσο τα άλλα. Έχει στους τοίχους ζωγραφιές. Ένα σπίτι με καμινάδα και δίπλα ένα δέντρο πιο μεγάλο από το σπίτι. Και δίπλα έναν άνθρωπο πιο μεγάλο από το δέντρο. Κι έναν ήλιο με μάτια και χαμόγελο. Και χρώματα. Και παιχνίδια. Και φως..

Φως;; Σ' αυτό το σπίτι; Από πού έρχεται το φως;

Είναι ένα παράθυρο μπροστά σου. Ένα τεράστιο φωτεινό παράθυρο. Πλησιάζεις. Έχει έναν κήπο έξω. Έναν ολοπράσινο κήπο με λουλούδια και πεταλούδες και μια κούνια στο δέντρο. Και τα ξύλινα όπλα που φτιάξατε για να πολεμάτε τους κακούς. Και αρώματα από λουλούδια. Και τα λασπωμένα σου παπούτσια. Και τη σκασμένη μπάλα που ρίξατε κατά λάθος στην αυλή του γείτονα. Και οι βοηθητικές ρόδες του ποδηλάτου, παρατημένες σκουριάζουν δίπλα στα πλαστικά παιχνίδια που έπαιρνες στη θάλασσα για να φτιάξεις το πιο μεγάλο κάστρο. Και παρέκει η βρύση που σε έλουζε η γιαγιά κι εσύ τσίριζες γιατί το σαπούνι σε έτσουζε στα μάτια.

Ανοίγεις το παράθυρο και σχεδόν ακούς, σχεδόν νιώθεις την ανάσα σου να τρέχει πάνω κάτω, σχεδόν βλέπεις τον εαυτό σου να τρέχει, να παίζει, να αναψοκοκκινίζει σ' αυτόν τον κήπο, ακριβώς έξω απ' αυτό το παράθυρο, ακριβώς έξω απ' αυτό το δωμάτιο.

Απόψε είδες ότι είσαι σε ένα σπίτι που δεν έχει πόρτα. Κι από την τρομάρα σου ανακάλυψες το δωμάτιο με το παράθυρο. Απόψε κοίταξες έξω από αυτό το παράθυρο. Απόψε έγινες ξανά όλα όσα είδες από αυτό το παράθυρο.

Όταν σε ξαναδώ θα σου πω ότι αυτό που έχει πραγματικά σημασία στη ζωή, τελικά, είναι να ακούσεις τα κλειδιά σε μια πόρτα που δεν υπάρχει. Αυτό που έχει σημασία είναι να γίνεις τα κλειδιά που θα κάνουν έναν άνθρωπο να κοιτάξει ξανά μέσα από το παράθυρο του παιδικού δωματίου. 

 

ημέρα 44η*

 Αγαπώ

το χαμόγελο που σχημάτιζε

το πρόσωπό σου

κάθε που μ' έβλεπες

http://www.youtube.com/watch?v=lsGaamVfL9Q