Γελάω

                   γιατί          


                                δε   μπορώ

                                       
                   ούτε να μιλήσω



            ούτε να σωπάσω

Ο καθρέφτης του κόσμου

καθρεφτίζομαι σε καθετί
σε μια σταγόνα βροχής
στο σφύριγμα του ανέμου
στην πέτρα
στη θάλασσα

ο κόσμος όλος 
αστείρευτη πηγή μνήμης
αμέτρητες ευκαιρίες να μετρηθώ
να θυμηθώ τι είμαι

καθρεφτίζομαι σε καθετί
σε κάθε γέννηση
σε κάθε θάνατο
σε κάθε γέλιο
στην απουσία 
και στην παρουσία
στη μνήμη

μπορώ να με βρω παντού
στα πιο μικρά
και στα πιο μεγάλα γεγονότα
ξεχειλίζω από μνήμες κάθε στιγμή

δεν σε έχω ανάγκη, άνθρωπε, για αυτό το μεγαλείο
αλλά επιλέγω να πορευτώ μαζί σου
να χορέψω μεθυσμένη δίπλα σου
να γεμίσει καθαρούς καθρέφτες ο κόσμος

Τα μεγάλα νοήματα

Λίγες λέξεις

και μεγάλα νοήματα

η συνταγή της επιτυχίας

ω, αποτυχία μου.

Πάντα φλύαρη εγώ

βιαστικά να καλύπτω

με όποια λέξη νά 'ναι

τα κενά

μην τύχει και μου πουν

με λίγες λέξεις

τα μεγάλα νοήματα

που είμαι.

Jalāl ad-Dīn Muhammad Rūmī

"Όταν πέθανε, στις 17 Δεκεμβρίου του 1273, άνθρωποι από πέντε διαφορετικές πιστεις και θρησκείες ακολούθησαν τη νεκρική πομπή του. Η νύχτα της ταφής ονομάστηκε Σεμπούλ Αρούζ (Sebul Arus), δηλαδή Νύχτα της Ένωσης. Από τότε οι Μεβλεβί Ντερβίς κράτησαν ως γιορτή τούτη την ημερομηνία"

Λάθε βιώσας

Χρώματα στα χαρτιά
άλλα λόγια ν'αγαπιέστε
                                   μπήκε η Άνοιξη
δεν την είδα ακόμη 
αλλά μπήκε είπανε.

Αδιαφορώ για την Άνοιξη
από τα κλεισίματα 
το βάζω στα πόδια
Πόρτες ορθάνοιχτες
κλείνουν βίαια
Πόρτες μισάνοιχτες
χάσκουν στο κενό
κι από τα φωτεινά παράθυρα
στο σαλόνι
φωτιά και πόλεμος
πουλήθηκε ο κόσμος
ξεπουλήθηκε το άγγιγμα
ειδήμονες βολεμένοι
χάσκουν με σάπια δόντια
κι άδεια μάτια
και μ' όλη τη δύναμη που βρίσκουν
σφυρίζουν να 'ρθει το κοπάδι
πριν βραδιάσει
τσοπανόσκυλα στα παράθυρα
η πόρτα ορθάνοιχτη
ο κόσμος ελεύθερος έξω
Κουμπιά
πλαστικά κουμπιά
χημικά κουμπιά
κουμπιά από σάρκα
σπασμένα κουμπιά
να χάσκει ό,τι προσπαθείς 
να κρύψεις
μη σκας
Κανείς δε σε πρόσεξε
λάθε βιώσας
έφτασες εκεί
από έναν ανάποδο μονόδρομο
ανηφορικό
γεμάτο τρανά μυαλά
πίσω από βαριές κουρτίνες
Στα κουδούνια τους
τα ονόματα βαριά
χτυπούσες και σου άνοιγαν
και σε μόλυναν με γνώση
κι ανέβαινες
κι αρρώσταινες
-αυτός ο δρόμος πάει ανάποδα-
τό 'ξερες
κι ανέβαινες
και μισολιπόθυμος
θυμήθηκες
μια κλωτσιά 
να σε σπρώχνει σ'αυτήν
την κατηφόρα
-φυσιολογική πορεία-
μια κλωτσιά από χίλια πόδια
τελετουργικά δοσμένη
σαν οικογενειακό κειμήλιο
αιώνων
Συνάψεις
Μνήμες
Φαντασία
κι ανέβαινες
κι έπρεπε
ν'αφήσεις το περιττό βάρος πίσω
να φτάσεις πάνω ανάποδα
να βρεις την αρχή
κι άρχισες να ξηλώνεις τα κουδούνια
μα τα γράμματα έμεναν
κανείς δεν ανοίγει την πόρτα
άμα σε δει να πηγαίνεις ΑΝΑΠΟΔΑ
καλύτερα να κρύβεσαι από δω και πάνω
και προπάντων
να μην ενοχλείς εκείνους που κατεβαίνουν
γελαστοί κι αμέριμνοι
να μην ανακόπτεις για κανένα λόγο
την πορεία τους
Λάθε βιώσας
και θα το ξεχάσουν σ'ένα λεπτό
ότι σ'είδαν να πηγαίνεις ανάποδα
                                                -μερικοί όχι
Πού και πού στο δρόμο σου
έβλεπες ανθρώπους ακίνητους
Στεκόσουν και περίμενες
με λαχτάρα
να δεις προς τα πού πάνε
Ακίνητοι όλοι, αυτοί.
Κι αν ένας- δυο σου έκαναν
τη χάρη
να κάνουν δυο βήματα ανάποδα
μετά ξανάμεναν στη θέση τους 
ακίνητοι
Τρυφερή πράξη αγάπης
να σε παρατάνε μόνο σου
Λάθε βιώσας
κι άμα συναντήσεις
το Σίσυφο
κάτσε ακίνητος
Ή το πολύ
κάνε δυο βήματα ανάποδα
και μείνε ξανά στη θέση σου
ακίνητος

Βρίσκομαι εδώ για κάτι πολύ σπουδαίο

Μέσα στον κόσμο που έφτιαξα
μ' ένα σωρό πανάρχαιες παραδοχές
-μερικές με γεύση σοφίας
-οι πιο πολλές με επίγευση βλακείας

Σοφία, Βλακεία, Έφτιαξα, Πανάρχαιες

Αστείο είναι
Παραδοχές που κάνουν πως
χλευάζουν εαυτόν
Και μάλιστα κατηγορηματικά
Για μια στιγμή τους δίνω νόημα
μετά τους το κλέβω
και βουλιάζουμε παρέα
στη μαύρη τρύπα
που μπορεί να είναι 
το αριστερό σου μάτι
αυτό που γυαλίζει
όταν πάνω του πέφτω
φλεγόμενη
από το δυϊσμό που αυτοπυρπολήθηκε


Δε θυμάμαι
μα σίγουρα βρίσκομαι εδώ για κάτι πολύ σπουδαίο
πολύ σπουδαίο πολύ σπουδαίο πολύ σπουδαίο πολύ σπουδαίο

Κι η ηχώ συνεχίζεται αμείωτη
χιλιάδες χρόνια τώρα

Θάνατος στ' αυτί του Βαν Γκογκ,Irwin Allen Ginsberg

Ο Ποιητής είναι παπάς
το χρήμα εκτίμησε την ψυχή της Αμερικής
το Κογκρέσο ανοίγει δρόμο για το γκρεμό της αιωνιότητας
ο πρόεδρος έφτιαξε μια πολεμική μηχανή που θα ξερνάει και θα ξαναθρέφει τη Ρωσία μέσ' από το Κάνσας
ο Αμερικανικός Αιώνας προδομένος από μια τρελή γερουσία που δεν κοιμάται πια με τον άντρα της
ο Φράνκο δολοφόνησε τον Λόρκα, το νεραϊδοπαρμένο γιο του Ουίτμαν
όπως ο Μαγιακόφσκι αυτοκτόνησε για να γλιτώσει απ' τη Ρωσία
ο Χαρτ Κραίην διακεκριμένος πλατωνικός αυτοκτόνησε για να γκρεμίσει τη χαλασμένη Αμερική
όπως εκατομμύρια ανθρώπινο στάρι κάηκαν σε μυστικά λαγούμια κάτω απ' το Λευκό Οίκο
ενώ η Ινδία πέθαινε της πείνας κι ούρλιαζε κι έτρωγε λυσσασμένα σκυλιά γεμάτη βροχές
και βουνά αυγά μετατρέπονταν σε άσπρη σκόνη στις αίθουσες του Κογκρέσου
κανένας θεοφοβούμενος άνθρωπος δε θα περπατήσει πια εκεί από τη βρώμα των σάπιων αυγών της Αμερικής
και οι Ινδιάνοι του Τσιάπας εξακολουθούν να ροκανίζουν τις αβιταμίνωτες τορτίλας τους
ιθαγενείς της Αυστραλίας ίσως μουρμουρίσουν ασυνάρτητα μέσα στην ερημιά δίχως αυγά
και γω τρώω πολυ σπάνια αυγό για πρωινό αν και η δουλειά μου απαιτεί ατέλειωτα αυγά να γεννηθούν στην αιωνιότητα
τα αυγά πρέπει να τρώγονται ή να δίνονται στις μανάδες τους
κι ο πόνος των αμέτρητων κοτόπουλων της Αμερικής ξεσπάει με τα τσιρίγματα των κωμικών της στο ραδιόφωνο
το Ντητρόιτ έφτιαξε ένα εκατομμύριο αυτοκίνητα από λαστιχόδεντρα και φαντάσματα
αλλά εγώ περπατάω περπατάω και η Ανατολή περπατάει μαζί μου και ολόκληρη η Αφρική περπατάει
κι αργά ή γρήγορα η Νότιος Αμερική θα περπατήσει
γιατί όπως διώξαμε τον Κινέζο άγγελο από την πόρτα μας, έτσι θα μας διώξει κι αυτός από τη Χρυσή Πύλη του μέλλοντος
δε λυπηθήκαμε την Ταγκανίκα
ο Αϊνστάιν, όσο ζούσε, γινότανε περίγελος για τις ουράνιες πολιτικές του
ο Μπέρτραντ Ράσσελ απόβλητος από τη Νέα Υόρκη(...)
κι ο αθάνατος Τσάπλιν διώχτηκε απ' τις ακτές μας με το τριαντάφυλλο στα δόντια
μια μυστική συνωμοσία της Καθολικής Εκκλησίας στ' αποχωρητήρια του Κογκρέσου αρνήθηκε τα αντισυλληπτικά
στις ασυγκράτητες μάζες τις Ινδίας
κανένας δεν τυπώνει μια λέξη που να μην είναι δειλό μηχανικό παραλλήρημα μιας περιορισμένης πνευματικότητας
η μέρα της έκδοσης της αληθινής λογοτεχνίας του αμερικανικού σώματος θα 'ναι μια μέρα επανάστασης
η επανάσταση του σεξουαλικού αρνιού
η μόνη αναίμακτη επανάσταση που χαρίζει καλαμπόκι
ο φουκαράς ο Ζενέ θα δοξάζει τους θεριστές του Οχάιο
.........................................
αλλά οι δόλιοι οι άνθρωποι πρεζάκηδες δεν έχουν πού την κεφαλή κλίναι
δαίμονες στην κυβέρνησή μας επινόησαν μια θεραπεία με κρύα γαλοπούλα για τις κακές συνήθειες, τόσο παλιά όσο και το Σύστημα
Αμύνης Εγκαίρου Προειδοποιήσεως δια των Ραντάρ
Εγώ είμαι το σύστημα αμύνης εγκαίρου προειδοποιήσεως δια των ραντάρ
δε βλέπω άλλο από βόμβες
δε μ' ενδιαφέρει να εμποδίσω την Ασία να είναι Ασία
και οι κυβερνήσεις της Ρωσίας και της Ασίας θ' ανέβουν και θα πέσουν αλλά η Ασία και η Ρωσία δεν θα πέσουν
η κυβέρνηση της Αμερικής θα πέσει κι αυτή αλλά πώς μπορεί να πέσει η Αμερική
αμφιβάλλω αν θα πέσει πια κανείς εκτός από τις κυβερνήσεις
ευτυχώς όλες οι κυβερνήσεις θα πέσουν
οι μόνες που δεν θα πέσουν θα 'ναι οι καλές
και οι καλές δεν υπάρχουν ακόμα
αλλά πρέπει ν' αρχίσουν να υπάρχουν, υπάρχουν
μέσα στα ποιήματά μου
υπάρχουν μέσα στο θάνατο των ρώσικων και των αμερικάνικων κυβερνήσεων
υπάρχουν μέσα στο θάνατο του Χαρτ Κραίην και του Μαγιακόφσκι
τώρα είναι καιρός για προφητείες που να μην έχουν το θάνατο σα συνέπεια
το σύμπαν θα εξαφανιστεί στο τέλος
το Χόλυγουντ θα σαπίσει στους ανεμόμυλους της αιωνιότητας
το Χόλυγουντ που οι ταινίες του κάθονται στο λαρύγγι του Θεού
ναι, το Χόλυγουντ θα πάρει αυτό που του αξίζει
το Χρόνο
διαρροή "αερίου για τα νεύρα" από το ραδιόφωνο
η ιστορία θα κάνει τούτο το ποίημα προφητικό
και τη φριχτή του ανοησία μια τρομαχτική
θρησκευτική μουσική
έχω το βόγγο των περιστεριών και το φτερό της έκστασης
ο άνθρωπος δε μπορεί να βαστάξει για πολύ την πείνα της κανιβαλικής στέρησης
ο πόλεμος είναι στέρηση
ο κόσμος θα καταστραφεί
αλλά εγώ θα πεθάνω μονάχα για την ποίηση
αυτό θα σώσει τον κόσμο
μνημείο του Σάκκο και του Βαντσέτι που ακόμα δεν προϋπολογίστηκε για να εξευγενίσει τη Βοστώνη
ιθαγενείς της Κένυα βασανισμένοι από ηλίθιους αντίπαλους απ' την Αγγλία
η Νότιος Αφρική στη λαβή ενός άσπρου βλάκα
ο Βαίητσελ Λίντσαιη υπουργός Εσωτερικών
ο Πόε υπουργός Φαντασίας
ο Πάουντ υπουργός Οικονομικών
και ο Κρά ανήκει στον Κρά και ο Πούκτι στον Πούκτι
διασταυρωμένη γονιμοποίηση του Μπλόκ και του Αρτώ
το αυτί του Βαν Γκογκ στο συνάλλαγμα
όχι άλλη προπαγάνδα για τέρατα
και οι ποιητές δε θα 'πρεπε ν' ανακατεύονται με την πολιτική και να γίνονται τέρατα
και γω έγινα τέρας με τα πολιτικά
ο Ρώσος ποιητής τέρας το δίχως άλλο μέσα στο μυστικό του τετράδιο
το Θιβέτ πρέπει ν' αφεθεί ήσυχο
αυτές είναι ολοφάνερες προφητείες
η Αμερική θα καταστραφεί
οι Ρώσοι ποιητές θα τα βάλουν με τη Ρωσία
ο Ουίτμαν προειδοποιήθηκε για κείνο τον
"μυθικό καταρραμένο των εθνών"
πού βρισκόταν ο Θεόδωρος Ρούσβελτ όταν έστελνε τελεσίγραφα απ' το κάστρο του στο Καίημντεν
πού ήταν η βουλή των Αντιπροσώπων όταν ο Κραίην διάβαζε μεγαλόφωνα τα προφητικά βιβλία του
τι μαγείρευε η Γουώλ Στρήτ όταν ο Λίντσαιη ανακοίνωσε την πτώση του χρήματος
άκουγαν τα παραληρήματά μου μέσα στις ιματιοθήκες των γραφείων Μπικφορντ'ς;
έγειραν τ' αυτιά τους στα βογγητά της ψυχής μου όταν πάλευα με τις στατιστικές της έρευνας της αγοράς μέσα στο Φόρουμ της Ρώμης;
Όχι, πολέμαγαν μέσα σε φλογισμένα γραφεία, πάνω σε χαλιά συγκοπής, ουρλιάζοντας, παζαρεύοντας με τη μοίρα
πολεμώντας το σκελετό με σπάθες, ξίφη, καπρόδοντα, δυσπεψία, βόμβες κλεψιάς, πορνεία, πύραυλους, παιδεραστία
πίσω στον τοίχο, να χτίσουν τις γυναίκες τους και τα διαμερίσματά τους, λιβάδια, προάστια, νεραϊδότοπους
οι Πορτορικανοί στριμωγμένοι για σφαγή στην 114 οδό, για χάρη ενός μοντέρνου κινέζικου ψυγείου ιμιτασιόν
ελέφαντες του ελέους δολοφονημένοι για χάρη ενός ελισσαβετιανού κλουβιού
εκατομμύρια ανάστατοι φανατικοί μέσα στο τρελάδικο για το χατήρι φωνακλάδικης σοπράνο της βιομηχανίας
χρηματοψαλμός των σαπουνάδων- οδοντοπαστένιες μαϊμούδες στην τηλεόραση- αποσμητικάδες σε υπνωτικές καρέκλες-
έμποροι πετρελαίου στο Τέξας- ένα τζετ αφήνει γραμμές ανάμεσα στα σύννεφα-
αυτοί που γράφουν στον ουρανό, ψεύτες στο πρόσωπο της θεότητας-
νυχάτοι χασάπηδες καπέλων και παπουτσιών. όλοι Ιδιοκτήτες!
Ιδιοκτήτες! Ιδιοκτήτες! Μανιασμένοι να φτιάξουνε περιουσία και τον εγωισμό τους που αφανίστηκε!
και τα κατεβατά των κυρίων άρθρων τους πάνω στο φράχτη του νέγρου που ουρλιάζει καθώς του χυμάνε
τα μυρμήγκια που ξεγλίστρησαν από την πρώτη σελίδα
Μηχανή ενός μαζικού ηλεκτρικού ονείρου!
Πολεμογεννήτρα πόρνη της Βαβυλώνας που μουκανίζει πάνω από πρωτεύουσες και ακαδημίες.
Λεφτά! Λεφτά! Λεφτά! φωναχτά τρελά ουράνια λεφτά της αυταπάτης!
        Λεφτά φτιαγμένα από το τίποτα, την πείνα, την αυτοκτονία!
        Λεφτά της συγκοπής! Λεφτά του θανάτου!
Λεφτά ενάντια στην αιωνιότητα!
         κι οι δυνατοί μύλοι της αιωνιότητας
         αλέθουνε απέραντο χαρτί ψευδαίσθησης.

Εις μνήμην...

... του παλιού εαυτού και της ως τότε αντίληψης του κόσμου. 


Σάββατο βράδυ λίγο μετά τις 9. Περιμένω το τοστ μου και πίνω μια γουλιά κρασί. Κάποιος έξω από το μαγαζί ξεφορτώνει φιάλες γκαζιού. Ένας κρότος. Με ανακούφιση διαπιστώνω ότι δεν είναι από τις φιάλες. Δεύτερος κρότος. Κόσμος στον πεζόδρομο. Ψίθυροι. Κι άλλος κόσμος στον πεζόδρομο. Περιμένω ακόμη το τοστ μου. Εξάλλου δε μ'άρεσε ποτέ να μαζεύομαι με τους "περίεργους" εκεί που "έγινε κατι". Κι άλλος κόσμος στον πεζόδρομο. Κάποιος μπαίνει στο μαγαζί και λέει με μισή φωνή "κάποιος είναι νεκρός εκεί. πυροβόλησε μπάτσος".
Παρακολουθώ τον εαυτό μου να σηκώνεται και να περπατάει προς τον πεζόδρομο. Θα ήταν μαζεμένα ήδη 100 άτομα. Ένας εδώ, άλλος παραπέρα. Όχι συνωστισμένοι. Διασχίζω τον κόσμο- θυμάμαι φορούσα τις μαύρες μου μπότες και μια μακριά μαύρη φούστα. Διασχίζω τον κόσμο κι η φούστα ανεμίζει. Και ξαφνικά θυμάμαι τα λόγια του: "κάποιος είναι νεκρός εκεί. πυροβόλησε μπάτσος". Κοιτάζω τριγύρω, δε βλέπω κανέναν μπάτσο ανάμεσα στον κόσμο. Προχωράω λίγο ακόμη προς τη γωνία και στέκομαι πάνω από έναν άνθρωπο που βρίσκεται ξαπλωμένος κάτω. Κάποιος του κάνει μαλάξεις. Ένα παιδί παραπέρα σε κατάσταση παροξυσμού, ουρλιάζει. Μια κοπέλα κλαίει. 
Κι άλλος κόσμος στον πεζόδρομο. Οι ψίθυροι γίνονται φωνές. Κάποιος ζητάει ν'ανοίξει χώρος να περάσει το ασθενοφόρο. Όλοι είναι αμήχανοι, κανείς δεν κουνιέται. Ο χώρος ανοίγει αλλά το ασθενοφόρο καθυστερεί. Ένας νεαρός με ρωτάει αν έχω γνωστό κάποιο δημοσιογράφο. Απορώ γιατί βρήκε να με ρωτήσει κάτι τέτοιο. "Λένε πως τον πυροβόλησε μπάτσος. Να βεβαιωθούμε ότι δε θα πάει στα αζήτητα η υπόθεση"
Το παληκάρι συνεχίζει τις μαλάξεις, το ασθενοφόρο μπαίνει στον πεζόδρομο. 
Παρακολουθώ τη σκηνή. Πουθενά στάλα αίμα, πουθενά ίχνος ζωής. Στα αζήτητα? Δε μπορώ να σκεφτώ καθαρά, αλλά ξέρω πως δεν πρέπει να πάει στα αζήτητα. Ένας μεγάλος κύριος επαναλαμβάνει συνεχώς "Θα καεί η Αθήνα απόψε" 
Κάποιος κρατάει τον αριθμό του ασθενοφόρου σε ένα χαρτί. Κι όλοι όσοι γνωρίζουμε δημοσιογράφους τηλεφωνούμε και ενημερώνουμε. 
Γυρίζω στο σπίτι. Δεν θέλω να μείνω μέσα, αλλά η αμηχανία με ξεπερνάει. Στον Ευαγγελισμό δε δίνουν πληροφορίες για το συμβάν. Έπρεπε να ξέρω. Ενημερώνω έναν ραδιοφωνικό σταθμό για όσα έγιναν και σε αντάλλαγμα ζητάω να με ενημερώσουν αν μάθαιναν κάτι για το παληκάρι. Πήραν έπειτα από 10 λεπτά: "λυπάμαι, είναι νεκρός". 
Ήδη από την πλατεία ακούγονται κρότοι. Ήδη η ατμόσφαιρα μυρίζει φωτιά και δακρυγόνα. Μετά από λίγη ώρα μάθαινα ότι ήταν μόλις 15 χρονών. Πέρασαν από το μυαλό μου όλα τα πρόσωπα των μαθητών μου. Σύγχυση. Θυμός. Δάκρυα. Δεν κατάλαβα πότε ξημέρωσε. Έμαθα για την πορεία και ξεκίνησα. Με τις ίδιες μαύρες μπότες και την ίδια μακριά μαύρη φούστα που ανέμιζε. 
Μόνο εγώ δεν ήμουν πια η ίδια.

[ οι νεράιδες ] - Άλκης Αλκαίος

Οι νεράιδες στο ποτάμι
λούζουν τα μαλλιά
κι άμα λένε τους μιλήσεις
χάνεις τη μιλιά

Όποιες λέξεις κι αν διαλέξεις
τ'όνειρο το καις
Μίλα τους με παντομίμα
και με μουσικές

ευχαριστώ

Μοναδικό αυτό που ζω μα δε μπορώ με λόγια να στο πω

ευχαριστώ

με πάει ο νους μου στο κενό

Στα βλέμματα θα μπερδευτώ, στο πλάι σου δε θα κρατηθώ

ευχαριστώ

γι' αυτά που ακόμα δε μπορώ

Δεν προσπαθώ ν' απαρνηθώ το φαύλο ζώο το σκυφτό

ευχαριστώ

στα εφήμερα δε θ'αρκεστώ

Φοβάμαι και επιθυμώ, δένομαι στα δεσμά που λαχταρώ

ευχαριστώ

μ' αυτούς τους όρους δε θα ερμηνευτώ

[ let there be light ]

http://paigebradley.com/

A Clear Midnight - Walt Whitman

THIS is thy hour O Soul, thy free flight into the wordless,
Away from books, away from art, the day erased, the lesson done,
Thee fully forth emerging, silent, gazing, pondering the themes thou
lovest best.
Night, sleep, and the stars.

[ έλα να κοιμηθείς μαζί μου ]

Clown in the Moon - Dylan Thomas

My tears are like the quiet drift
Of petals from some magic rose;
And all my grief flows from the rift
Of unremembered skies and snows.

I think, that if I touched the earth,
It would crumble;
It is so sad and beautiful,
So tremulously like a dream.

Κυματοθραύστες

Ξένα σώματα
πέτρινα
δε γνωρίζονται πια με τη θάλασσα
δεν ολοκληρώνονται δίπλα της
Κύματα βήματα
κι ένας χορός άγνωστος
κάτω από τον ήλιο που ανατέλλει

αντίθετα από το κοπάδι

 

"θα πηγαίνεις πάντα αντίθετα από το κοπάδι" 

ήταν η αγαπημένη του φράση που έλεγε πάντα στον εαυτό του.

 "κι άμα δεν υπάρχει κοπάδι, 

θα πηγαίνεις πάντα αντίθετα από κει που το φαντάζεσαι να πηγαίνει". 

σπουδαίο πράμα η φαντασία 

 

 

το φορτίο

 

 

...σίγουρα το πιο παράδοξο πλάσμα που είχε συναντήσει ποτέ του. 

ήταν μάλλον ψηλός, αλλά δε μπορούσε να πει με σιγουριά

 διότι η απότομη ανηφόρα είχε αναγκάσει το σώμα του να αλλάξει σχήμα. 

ανέβαινε σέρνοντας τα πόδια με πολύ μεγάλη δυσκολία. 

πού και πού σταματούσε και κοιτούσε το δρόμο που είχε αφήσει πίσω.

 και συνέχιζε αργά και ξεψυχισμένα να ανεβαίνει.

 "τι παράξενο πλάσμα", σκέφτηκε καθώς τον παρατηρούσε απο μακριά. 

"τα φτερά του είναι τόσο μεγάλα, τόσο εντυπωσιακά μεγάλα,

 κι εκείνος συνεχίζει να ανεβαίνει σέρνοντας, 

σα να αγνοεί εντελώς 

την ύπαρξή τους.

 

 

Επισκέψεις

 

..κι αν έρχεται και ξανάρχεται ο έρωτας 

είναι για να σου πει το μάθημά του. 

 πως εκείνο το τεχνητό σου μέλος,

 ο εγωισμός σου, 

μπορεί να βρεθεί εξαθλιωμένος.

 και πώς αυτή είναι η μόνη θέση που του ταιριάζει 

αμα θες πραγματικά 

να ζήσεις.