από τους ανθρώπους
θέλω πιο πολύ να αγκαλιάσω
αυτούς που χαίρονται όσο εύκολα λυπούνται
που ξεκαρδίζονται στα γέλια όσο εύκολα ξεσπούν σε λυγμούς
που έρχονται όσο εύκολα φεύγουν
αυτούς που παίζουν συχνά με τα όριά τους
και συχνά χάνουν από αυτά
τους ανθρώπους που είναι μόνοι τους χωρίς να ξέρουν
πώς βρέθηκαν εκεί
που λυπούνται πολύ γι' αυτό και την επόμενη στιγμή το γλεντάνε
τους ανθρώπους που είναι μέσα στο πλήθος χωρίς να ξέρουν
πώς βρέθηκαν εκεί
που χαίρονται γι' αυτό και την επόμενη στιγμή μελαγχολούν
αυτούς που χορεύουν ή πετούν επειδή δε βρήκε ακόμη έδαφος
το πόδι τους για να πατήσει
αυτούς που πέφτουν στη θάλασσα
σα να πέφτουν στην αγκαλιά της μάνας τους
κι αυτούς που κοιμούνται κάτω από τα αστέρια και ξυπνάνε
πάνω σ' αυτά
κι αυτούς που τα λόγια δεν τα πιστεύουν επειδή ξέρουν
να νιώθουν
κι αυτούς που τα αισθήματα ακόμη τα φοβούνται
επειδή γίνανε κάποτε ελπίδες και λέξεις
θέλω πιο πολύ να αγκαλιάσω
αυτούς που δεν κάνουν σχέδια για το μέλλον
αυτούς που κοιμούνται αγκαλιά με τον εαυτό τους τα βράδια
αυτούς που θέλουν να καταλάβουν τα πάντα
ενώ ξέρουν πως δεν υπάρχει τίποτε
που να μπορούν να το καταλάβουν
θέλω να τους αγκαλιάσω αυτούς που χωρίς να έχουν πει ποτέ
πως αγαπούν
αγαπούν ολόκληροι και χωρίς όρους
αγκαλιά είναι να θυμάσαι πως
όλα είναι από το ίδιο πράμα φτιαγμένα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου