[μεσημέρι στην πόλη]

Στη θάλασσα του νότου
τη μακρινή
με ένα νεύμα με πήγες
δροσιά αλμυρή 
και φύκια στα μαλλιά

Κι ύστερα στη βουή της μεσημεριανής πόλης
με στέγνωσες 
κι έβγαλες από πάνω σου
το αλάτι

Έκπληκτοι οι ανυποψίαστοι περαστικοί
ρωτούσαν πώς γίνεται 
να βρίσκεσαι σε δυο μέρη ταυτόχρονα
κι εγώ στο πλάι χαμογελούσα
δροσίζοντας τα χείλη μου
με λίγη παγωμένη μπύρα

Καλοκαίρι
και το μάθημα ολοκληρώθηκε
πίσω από τις γρίλιες του δροσερού δωματίου
εκεί είχαν βρεθεί τόσοι όμορφοι άνθρωποι
που μπορούσαν να δουν εμάς
αλλά όχι ο ένας τον άλλον

"Συμβαίνει", είπες, "η μόνη διαφορά που είχαν ποτέ 
οι άνθρωποι μεταξύ τους 
να είναι ότι μόνο κάποιοι από αυτούς
έχουν νιώσει ότι απλώς ονειρεύονται"
και με ένα φιλί στο μέτωπο
με αποχαιρέτησες 
κι εξαφανίστηκες
όπως ακριβώς ήρθες.

Καλή αντάμωση